Borneo's secrets
Door: Priscilla
Blijf op de hoogte en volg Priscilla
19 Januari 2014 | Maleisië, Kuching
Hallo allemaal,
Daar zijn we weer, live vanuit Kuching!
De laatste keer is niet zo lang geleden, dus het wordt vermoedelijk een korte blog!
We hebben die dag van de blog een ander hotel gevonden voor de volgende dag en we hebben geïnformeerd naar tours, maar niks geboekt. Dit omdat we van medereizigers hadden gehoord dat je het allemaal net zo goed zelf kon regelen. Dus ons plan was om de volgende dag lekker zelf te gaan snorkelen. Verder heb je in KK (Kota Kinabalu) elke avond een markt met verse vis, waar we echt heeeerlijk hebben gegeten!
Helaas bleek dat ik die gehele nacht amper had geslapen en Sebas ook zeer weinig, dus we hebben daardoor en door (weer) alle regen, toch maar ons snorkeltripje afgeblazen. Nog wat geslapen en de rest van de dag lekker rustig aan dus! Wel hebben we eindelijk gewisseld van hostel, waar we nu dus bij een eigenaardige vrouw zaten met te dikke katten. Altijd leuk!
De volgende dag wel vroeg opgestaan en de bus gepakt naar KK national park. Daar aangekomen besloten we een trail van ongeveer 1,8km te lopen, het was droog en zag er verder goed uit, dus dat zagen we zitten. Het ging heel erg prima en het was ontzettend gaaf om tussen de wolken op die grote hoogte te wandelen. Af en toe was het wat creatief wandelen, als je niet al te modderig wilde worden, maar dat maakte het des te leuker! Uiteindelijk het pad in zon 45 minuten gelopen. Daarna besloten om op een ander pad te gaan lopen. Dit pad ging heel erg omhoog en was heel erg nat/modderig en glad. Na een half uur twijfelden of we moesten omkeren en terug moesten gaan, want soms was er geen enkele andere mogelijkheid dan tot je enkels in de modder staan. Sebas had ook al meerdere keren bloedzuigers op zijn schoenen betrapt, dus die begon langzaam maar zeker steeds meer te balen van het pad. We besloten toch door te lopen, want ja, we moesten toch al best ver zijn? Het pad werd ondertussen steeds natter en smaller en soms twijfelden of we nog wel goed zaten. Uiteindelijk zijn we zon uur en een kwartier later weer van de trail afgekomen, waar ik een vreugdedansje heb gemaakt van blijdschap. Wat waren wij blij om een droge weg te zien! Daarna gelijk naar de uitgang gelopen om een bus naar KK te vinden. Deze vonden wij vrij snel en in de bus ging het ook al snel mis. Sebas bleek zwaar last van z'n reisziekte te krijgen en zat tegen het kotsen aan. Terwijl hij naar beneden keek, om het kotsen te voorkomen, zag hij een bloedzuiger op mijn been. Omdat hij helemaal niks kon zonder te kotsen, raakte ik lichtelijk in paniek, want dat ding zat mij leeg te zuigen... Aaaaah!! Uiteindelijk heb ik geschreeuwd dat ze de bus moesten stoppen en is Sebas naar buiten gegaan voor wat frisse lucht. Ik heb de hulp gevraagd van een man in de bus, die met behulp van een papiertje het kreng eraf heeft getrokken (dat moment deed eventjes zeer). Vervolgens heb ik twee uur lang gebloed en Sebas heeft de rest van de rit voorin gezeten. We konden beiden zeggen dat we zeer blij waren om terug in het hotel te zijn, zonder modder en bloedzuigers!
Eergisteren hebben we een vlucht naar Kuching gepakt. En gister zijn we daarom begonnen met het verkennen van Kuching. We hebben de bus gepakt naar het oerang oetan centrum hier en daar aangekomen moesten we weer een eind lopen. We waren even bang voor een trail maar het bleek gewoon een weg :-). Aangekomen bij het voedergedeelte waren al een moeder en kind op ons aan het wachten die ons lieten zien hoe ze kokosnoten openbreken en bananen eten. Ik besloot te laten zien hoe je een spagaat in de modder doet, vonden ze volgens mij een hoog entertainment gehalte hebben (anders sebas wel). We hebben ze zien spelen en kibbelen en dat alles zonder hekwerk. Enige mooier dan dat is volledig in het wild, maar dat is voor deze apen niet meer mogelijk. Ze hebben trouwens ook rustig ons geobserveerd, dat was super om te zien. We hebben echt ontzettend genoten en dit alles in de zon! Jaja, het was super lekker weer!
Vandaag stond in het teken van het shoppen van de laatste souvenirs. Dit is uitstekend gelukt, al zeggen we het zelf :-).
Morgen gaan we, als het weer meezit, naar Bako national park waar veel neusapen zitten. We hebben er al zin in!
Tot de volgende keer, vermoedelijk in Indonesië (maar misschien ook wel in Singapore, gezien ik wil uitsloven met alle landen op waarbenjij.nu, haha)
Liefs!
Daar zijn we weer, live vanuit Kuching!
De laatste keer is niet zo lang geleden, dus het wordt vermoedelijk een korte blog!
We hebben die dag van de blog een ander hotel gevonden voor de volgende dag en we hebben geïnformeerd naar tours, maar niks geboekt. Dit omdat we van medereizigers hadden gehoord dat je het allemaal net zo goed zelf kon regelen. Dus ons plan was om de volgende dag lekker zelf te gaan snorkelen. Verder heb je in KK (Kota Kinabalu) elke avond een markt met verse vis, waar we echt heeeerlijk hebben gegeten!
Helaas bleek dat ik die gehele nacht amper had geslapen en Sebas ook zeer weinig, dus we hebben daardoor en door (weer) alle regen, toch maar ons snorkeltripje afgeblazen. Nog wat geslapen en de rest van de dag lekker rustig aan dus! Wel hebben we eindelijk gewisseld van hostel, waar we nu dus bij een eigenaardige vrouw zaten met te dikke katten. Altijd leuk!
De volgende dag wel vroeg opgestaan en de bus gepakt naar KK national park. Daar aangekomen besloten we een trail van ongeveer 1,8km te lopen, het was droog en zag er verder goed uit, dus dat zagen we zitten. Het ging heel erg prima en het was ontzettend gaaf om tussen de wolken op die grote hoogte te wandelen. Af en toe was het wat creatief wandelen, als je niet al te modderig wilde worden, maar dat maakte het des te leuker! Uiteindelijk het pad in zon 45 minuten gelopen. Daarna besloten om op een ander pad te gaan lopen. Dit pad ging heel erg omhoog en was heel erg nat/modderig en glad. Na een half uur twijfelden of we moesten omkeren en terug moesten gaan, want soms was er geen enkele andere mogelijkheid dan tot je enkels in de modder staan. Sebas had ook al meerdere keren bloedzuigers op zijn schoenen betrapt, dus die begon langzaam maar zeker steeds meer te balen van het pad. We besloten toch door te lopen, want ja, we moesten toch al best ver zijn? Het pad werd ondertussen steeds natter en smaller en soms twijfelden of we nog wel goed zaten. Uiteindelijk zijn we zon uur en een kwartier later weer van de trail afgekomen, waar ik een vreugdedansje heb gemaakt van blijdschap. Wat waren wij blij om een droge weg te zien! Daarna gelijk naar de uitgang gelopen om een bus naar KK te vinden. Deze vonden wij vrij snel en in de bus ging het ook al snel mis. Sebas bleek zwaar last van z'n reisziekte te krijgen en zat tegen het kotsen aan. Terwijl hij naar beneden keek, om het kotsen te voorkomen, zag hij een bloedzuiger op mijn been. Omdat hij helemaal niks kon zonder te kotsen, raakte ik lichtelijk in paniek, want dat ding zat mij leeg te zuigen... Aaaaah!! Uiteindelijk heb ik geschreeuwd dat ze de bus moesten stoppen en is Sebas naar buiten gegaan voor wat frisse lucht. Ik heb de hulp gevraagd van een man in de bus, die met behulp van een papiertje het kreng eraf heeft getrokken (dat moment deed eventjes zeer). Vervolgens heb ik twee uur lang gebloed en Sebas heeft de rest van de rit voorin gezeten. We konden beiden zeggen dat we zeer blij waren om terug in het hotel te zijn, zonder modder en bloedzuigers!
Eergisteren hebben we een vlucht naar Kuching gepakt. En gister zijn we daarom begonnen met het verkennen van Kuching. We hebben de bus gepakt naar het oerang oetan centrum hier en daar aangekomen moesten we weer een eind lopen. We waren even bang voor een trail maar het bleek gewoon een weg :-). Aangekomen bij het voedergedeelte waren al een moeder en kind op ons aan het wachten die ons lieten zien hoe ze kokosnoten openbreken en bananen eten. Ik besloot te laten zien hoe je een spagaat in de modder doet, vonden ze volgens mij een hoog entertainment gehalte hebben (anders sebas wel). We hebben ze zien spelen en kibbelen en dat alles zonder hekwerk. Enige mooier dan dat is volledig in het wild, maar dat is voor deze apen niet meer mogelijk. Ze hebben trouwens ook rustig ons geobserveerd, dat was super om te zien. We hebben echt ontzettend genoten en dit alles in de zon! Jaja, het was super lekker weer!
Vandaag stond in het teken van het shoppen van de laatste souvenirs. Dit is uitstekend gelukt, al zeggen we het zelf :-).
Morgen gaan we, als het weer meezit, naar Bako national park waar veel neusapen zitten. We hebben er al zin in!
Tot de volgende keer, vermoedelijk in Indonesië (maar misschien ook wel in Singapore, gezien ik wil uitsloven met alle landen op waarbenjij.nu, haha)
Liefs!
-
19 Januari 2014 - 20:50
Iris:
Heeey!
Wat een avonturen hebben jullie beleefd in Borneo. Echt een hele belevenis hoor; Sebas wagenziek en jij met jouw bloedzuiger en als hoogtepunt een spagaat in de modder. Zijn daar filmpjes of op z'n minst foto's van? :-)
Liefs,
(Schoon) Mama
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
